Beyond Good and Evil

نیچه فیلسوفان گذشته را به فقدان حس انتقادی متهم می کند.

نیچه با شروع سخنان محکم علیه فیلسوفان و مذاهب کهن ، هیچ وقت تلف نمی کند. نیچه با استدلال بسیار منطقی ، هرچند پیچیده ، بیان می کند که می توان تمام دین و فلسفه را به تعصبات ساده خلاصه کرد. تعصبی که - نه تصادفی - از منظر فیلسوف یا واعظ پشتیبانی می کند. نیچه ادعا می کند که به دلیل محدودیت های خود ، دین و فلسفه نمی توانند حقایق جهانی را کشف کنند.

از طرف دیگر ، نیچه خود را مشاهده می کند و تصدیق می کند که ممکن است افراد دیگری نیز وجود داشته باشند که روحیه آزاد هستند. یک روح آزاد کسی است که واقعاً قادر به فکر کردن برای خود باشد و تعصب بر جامعه نباشد ، نتایج حقایق آنها یا انگیزه شخصی باشد ، بلکه فقط با مأموریت برای شناسایی چیزهای دروغین همراه است. نیچه معتقد بود که یک حقیقت مطلق به سختی می توان یافت ، اما پیدا کردن باطل آسان تر بود و می تواند به حقیقت منجر شود.

یكی از مفاهیمی كه نیچه برای آن بسیار مشهور است ، كه بخش عمده ای از آن غیر از خوب و بد از آن بیرون می آید ، این است كه حقیقت و افكار در حال تغییر و تحول است ، و به همین دلیل ممکن است ایده هایی كه ادیان و فلاسفه در یك دوره پذیرفته اند ، نباشد. بعداً بعنوان "حقیقت" در نظر گرفته شود. در حالی که "جهان صاف است" نمونه ای کلیشه ای است ، دقیقاً روندی است که نیچه انتظار دارد تمام افکار و ایده ها دنبال شود.

به گفته نیچه ، محرک تغییر حقایق و حقایق قدرت و اراده است. بنابراین ممکن است کسانی که قدرت را دارند - یا قدرت ذاتی افکار عمومی قدرتمند - حقیقت را تعریف کنند ، اما وقتی این پایگاه قدرت تغییر یابد ، ممکن است تعریف اخلاق ، خیر و شر - از این رو نام کتاب: ماوراء خوب و بد.