این سوم در طی دیداری که خواهر فاستین در سیزدهم داشت ، آموزش داده شد
این سوم با دیدگاهی که خواهر فاوستینا در 13 سپتامبر سال 1935 داشته است آموزش داده شد: "من یک فرشته را دیدم که مجری خشم خداوند است تا جایی که به زمین برسد. تا خدا را با جهان با کلماتی که من از درون شنیدم تحمیل کنم. همانطور که از این راه دعا کردم ، دیدم که فرشته متروک است و او دیگر نمی تواند فقط مجازاتی را اجرا کند. "
روز بعد ، صدای داخلی این دعا را در مهره تسبیح به او آموخت.
"با خواندن این تسبیح ، من می خواهم آنچه را که از من خواسته شده است به من بدهید. وقتی آنها گناهکاران سخت را تلاوت می کنند ، من روح آنها را با آرامش پر خواهم کرد و ساعت مرگ آنها خوشحال خواهد شد. این را برای روح های مشکل بنویسید: وقتی که من روح ، سنگین گناهان خود را می بیند و می شناسد ، هنگامی که تمام پرتگاه های بدبختی که در آن فرو رفته است ، آشکار شد ، ناامید نشوید ، بلکه اجازه دهید خود را با اطمینان به آغوش رحمت من راه اندازد ، مانند کودک در بازوهای مادر عزیز. این روح حق تقدم بر قلب مهربان من دارند. بگو که هیچ روحی که به رحمت من تبدیل شده است ناامید نشده و آزمایش نشده است. "
"هنگامی که آنها این تسبیح را با مردن دعا می کنند ، من بین پدر و روح در حال مرگ خواهم ایستاد ، نه به عنوان یک قاضی عادل ، بلکه به عنوان یک نجات دهنده مهربان."
تسبیح همچنین شامل تعمق بخشی از زندگی عیسی و مادرش مریم است که طبق آموزه كلیسای كاتولیك از اهمیت ویژه ای برای تاریخ نجات برخوردار است و به آنها "اسرار" می گویند.
تسبیح به طور سنتی به سه قسمت مساوی تقسیم می شد که دارای پنجاه مروارید بود و هر کدام به دلیل اینکه با قسمت سوم مطابقت داشتند ، تسبیح نامیده می شدند.