History of Cuba

کوبا

کریستف کلمب به اشتباه فکر می‌کرد که کوبا سیپانگو است، کشور افسانه‌ای ثروت، مروارید، سنگ‌های قیمتی و ادویه جات که مارکوپولو می‌گوید تقریباً 1500 مایلی دورتر از ساحل هند قرار دارد. در نتیجه مسیر خود را به سمت جنوب غربی تغییر داد و در 28 اکتبر 1492 در کوبا فرود آمد. جزیره کوبا قبل از ورود کاشف کریستف کلمب در سال 1492 توسط فرهنگ های مختلف آمریکایی ساکن بود. پس از ورود او، اسپانیا کوبا را فتح کرد و فرمانداران اسپانیایی را برای حکومت در هاوانا منصوب کرد. مدیران در کوبا تابع نایب السلطنه اسپانیای جدید و مقامات محلی هیسپانیولا بودند. در 1762-1763، هاوانا برای مدت کوتاهی توسط بریتانیا اشغال شد، قبل از اینکه در ازای فلوریدا به اسپانیا بازگردانده شود. مجموعه‌ای از شورش‌ها بین سال‌های 1868 و 1898 به رهبری ژنرال ماکسیمو گومز نتوانستند به حکومت اسپانیا پایان دهند و جان 49000 چریک کوبایی و 126000 سرباز اسپانیایی را گرفتند. با این حال، جنگ اسپانیا و آمریکا منجر به خروج اسپانیا از جزیره در سال 1898 شد و پس از سه سال و نیم حکومت نظامی بعدی ایالات متحده، کوبا در سال 1902 به استقلال رسمی دست یافت.

در سال‌های پس از استقلال، جمهوری کوبا شاهد توسعه اقتصادی چشمگیر، اما همچنین فساد سیاسی و جانشینی رهبران مستبد بود که با سرنگونی دیکتاتور فولخنسیو باتیستا توسط جنبش 26 ژوئیه به رهبری فیدل کاسترو، در طول 1953 به اوج خود رسید. – انقلاب کوبا 1959. دولت جدید با اتحاد جماهیر شوروی همسو شد و کمونیسم را پذیرفت. در اوایل دهه 1960، رژیم کاسترو در برابر تهاجم مقاومت کرد، با آرماگدون هسته ای روبرو شد و جنگ داخلی را تجربه کرد که شامل حمایت دومینیکن از مخالفان رژیم بود. پس از تهاجم پیمان ورشو به چکسلواکی (1968)، کاسترو علناً حمایت کوبا را اعلام کرد. سخنرانی او آغازی برای جذب کامل کوبا در بلوک شرق بود. در طول جنگ سرد، کوبا همچنین از سیاست شوروی در افغانستان، لهستان، آنگولا، اتیوپی، نیکاراگوئه و السالوادور حمایت کرد. اقتصاد کوبا بیشتر توسط یارانه های شوروی حمایت می شد.

با انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، کوبا وارد یک بحران اقتصادی شدید به نام دوره ویژه شد که در سال 2000 زمانی که ونزوئلا شروع به ارائه نفت یارانه ای به کوبا کرد، به پایان رسید. این کشور از زمان انقلاب از نظر سیاسی و اقتصادی توسط ایالات متحده منزوی شده است، اما با پیشرفت تلاش ها برای عادی سازی روابط دیپلماتیک، به تدریج به تجارت و سفرهای خارجی دسترسی پیدا کرده است. اصلاحات اقتصادی داخلی نیز برای مقابله با مشکلات اقتصادی موجود که پس از دوره ویژه (یعنی معرفی نظام ارز دوگانه) به وجود آمدند، آغاز شده است.