प्रल्हाद केशव अत्रे उर्फ आचार्य अत्र - Pralhad Keshav Atre - Aacharya Atre
Pralhad Keshav Atre - Aacharya Atre
Prahlad Keshav Atre (درباره این صدای صدا (کمک · اطلاعات)) (13 اوت 1898 - 13 ژوئن 1969)، محبوب به نام Acharya Atre، یک شخصیت هند چند طرفه بود. او یک نویسنده مشهور مراتی، شاعر، یک متفکر بود، یک بنیانگذار و سردبیر روزنامه ماراتا (یک روزنامه زبان ماریاتی)، یک رهبر سیاسی، یک نویسنده فیلمنامه نویس و تهیه کننده فیلم و در کل، یک هوادار برجسته.
Shyamchi Aai فیلم ماراتوی او جایزه ملی فیلم 1954 برای بهترین فیلم را به دست آورد. [1] آتر هفت نمایشنامه را نوشت؛ برخی از آنها دارای یک موضوع طنزآمیز بودند، در حالی که دیگران یک شخص جدی بودند. همه آنها تحسین عمومی بالا دریافت کردند. کمدی بازی او، متوروشی مقشی بعدا به فیلم هندی، "عمه شماره 1" (1998)، با بازی Govinda و Raveena Tandon اقتباس شد. فیلم "مهاتما فویل" (1955) مدال نقره رئیس جمهور را دریافت کرد.
प्रल्हाद केशव अत्रे उर्फ आचार्य अत्रे Pralhad Keshav Atre Play
ساشتان ناماسکار
قره باغ
برامچا بپالا
Udyacha Sansar
Lagnachi Bedi
موروشی مواشی
به مای نواهچ
प्रल्हाद केशव अत्रे उर्फ आचार्य दत्रे رمان ها، بیوگرافی ها و مقاله ها
چانگونا
بتاتشی وطن کاتا
Mahatma Jyotiba Phule
سوریاستا
Samadhiwaril Ashru
کلیان دشتان
Atre Uwach
لالیت وانگمیایا
هشا آنی تالیا
प्रल्हाद केशव अत्रे شعر
zenduuchi فوئل
کارکه پانی
می کااا جالو
فیلمهای Acharya Atre
برامچاری
شیمچی آئی
Premveer
دهرمیر
برادیچیتی باتالی
Paayaachi Daasi
مهاتما فو
پارینده
आचार्य प्रल्हाद केशव अत्रे नाटके
अशी बायको हवी
उद्याचा संसार
एकच प्याला-विडंबन
कवडीचुंबक
गुरुदक्षिणा
घराबाहेर
जग काय म्हणेल؟
डॉक्टर लागू
तो मी नव्हेच
पराचा कावळा
पाणिग्रहण
प्रल्हाद (नाटक)
प्रितिसंगम (नाटक)
बुवा तेथे बाया
ब्रम्हचारी
भ्रमाचा भोपळा
मी उभा आहे
मी मंत्री झालो
मोरूची मावशी
लग्नाची बेडी
वंदे भारतम
वीरवचन
शिवसमर्थ
सम्राट सिंह
साष्टांग नमस्कार
आचार्य प्रल्हाद केशव अत्रे काव्य
गीतगंगा
झेंडूची फुले
आचार्य प्रल्हाद केशव अत्रे कथासंग्रह
अशा गोष्टी अशा गंमती
कशी आहे गम्मत
कावळ्यांची शाळा
फुले आणि मुले
बत्ताशी आणि इतर कथा
आत्मचरित्र
कर्हेचे पाणी - खंड एक ते पाच
आचार्य अत्रे कादंबऱ्या
चांगुणा
मोहित्यांचा शाप
آتر هفت نمایشنامه را نوشت؛ برخی از آنها دارای یک موضوع طنزآمیز بودند، در حالی که دیگران یک شخص جدی بودند. همه آنها تحسین عمومی بالا دریافت کردند. کمدی بازی او، متوروشی مقشی بعدا به فیلم هندی، "عمه شماره 1" (1998)، با بازی Govinda و Raveena Tandon اقتباس شد.
دو اثر اتوبیوگرافی آتر، می کاشا جلالی و Karheche Pāni، به طور مشابه، تحسین عمومی را به دست آوردند. آتر بنیانگذار و سردبیر چهار روزنامه ماراتسی بود. دو نفر از آنها یک زندگی کوتاه داشتند. اما دو نفر دیگر، Maratha و (Weekly) Navayug، برای سالهای زیادی با حجم زیادی سر و کار داشتند.
آتیر همچنین با فریب عمومی خود با یکی دیگر از نویسندگان مشهور مراتی که پروفسور N.S.Fadke نام دارد شناخته شده است. چند سال بعد، اما آشتی عمومی میان این دو در شهر پونا وجود داشت.
آتر در عمق زبان اردو را مطالعه کرده است. او در حالی که تحت نام مستعار مولانا آلاودین خلیجی نوشت، تمایل شاعران مارتاتی از آن زمان به استفاده از کلمات سانسکریت را به آسانی فهمید و از مقایسه های زندگی بزرگتر استفاده کرد. (او یک شعر، شیعللی را زیر این قلم غریب نوشت، مولانا آلادین خلیجی )
او در نوشته های خود به خاطر دیدگاه های مستقیم خود شناخته شده است. او نویسنده "نویسنده و جنگنده ماهاراشترا" توسط دکتر ریاست جمهوری نایانان رئیس جمهوری پیشین هند است.