Salmo 142

مزمور بزرگ

1 با صدای بلند نزد خداوند فریاد می زنم. من صدایم را به سوی خداوند بلند می کنم و برای رحمت دعا می کنم.

2 مرثیه خود را به حضور او می ریزم. من اندوه خود را به او تقدیم می کنم.

3 وقتی روح من ناامید می‌شود، تو می‌دانی راهی که باید بروم. در راهی که می روم برایم تله ای پنهان کرده اند.

4 به سمت راست من نگاه کن و ببین. هیچ کس به من اهمیت نمی دهد من پناهگاه امنی ندارم؛ هیچ کس به زندگی من اهمیت نمی دهد

5 ای خداوند، نزد تو فریاد می‌زنم و می‌گویم: تو پناهگاه منی. تو تمام چیزی هستی که من در سرزمین زندگان دارم.

6 به فریاد من توجه کنید، زیرا من بسیار پست هستم. مرا از شر کسانی که به من جفا می کنند رهایی بخش، زیرا آنها از من قوی ترند.

۷ مرا از زندان آزاد کن تا نام تو را شکر کنم. آنگاه نیکوکاران به سبب لطف تو به من گرد من گرد خواهند آمد.