Surah Nasr

ان-نصر "پشتیبانی الهی" 110 سوره قرآن کریم با 3 آیه (ayat) است.

النصر (به عربی: النصر ، "[الهی] پشتیبانی") 110مین سوره (سوره) قرآن با 3 آیه (آیت) است. این سوره در پاراگراف 30 قرار دارد که به Juz Amma (جوز 30) نیز معروف است. An-نصر به انگلیسی به معنای "پیروزی" و "کمک یا کمک" ترجمه می شود. از نظر تعداد آیت ، سومین سوره کوتاه بعد از العصر و الکوثر است. در فصل 112 (اخلاص) در زبان عربی کلمات کمتر از سوره نشر است ، با این حال دارای سه آیه است.

تفسیر:

این سوره کوتاه مژده ای را درباره ظهور پیروزی ، فتح و پذیرش جمعی مردم از اسلام برای محمد به همراه دارد. این کتاب به او دستور می دهد که در یک پرستش فداکارانه و تقاضای فروتنی برای بخشش به سوی خدا روی آورد. این سوره همچنین ماهیت و درستی این ایمان و ایدئولوژی آن را ارائه می دهد - چقدر انسانیت بالا به یک اجلاس ایده آل و درخشان صعود می کند ، غیر از پاسخ دادن به دعوت اسلام.

از روایات متعددی که در مورد نزول این سوره وجود دارد ، سنت امام احمد به شرح زیر است:

عایشه گفت که محمد در اواخر عمر خود مرتباً تکرار می کرد ، "تعالی و ستایش خداوندی را که از بخشش او می خواهم. از گناهانم توبه می کنم. او همچنین گفت ، "پروردگار من به من گفت که من نشانه ای در ملت خود خواهم دید. او به من دستور داد كه او را ببخشم ، ستایش كنم و وقتی این علامت را دیدم از او عفو كنم. در حقیقت ، من وقتی پیروزی اعطا شده توسط خدا و پیروزی حاصل می شود ... (منتقل شده توسط مسلمان)

ابن کثیر در تفسیر خود درباره قرآن گفت:

فتح ، به اتفاق آرا توافق شده است ، اشاره به فتح مكه است. قبایل عرب پیش از پذیرفتن اسلام در انتظار حل و فصل اختلافات بین قریش و مسلمانان بودند و می گفتند: "اگر او ، محمد ، بر قوم خود پیروز شود ، واقعاً پیامبر خواهد بود." در نتیجه ، وقتی این امر محقق شد ، آنها اسلام را به تعداد زیادی پذیرفتند. دو سال از فتح مكه نگذشته بود كه كل شبه جزیره عربستان تحت سلطه اسلام بود و به لطف خدا ، همه قبایل عرب اعتقاد خود را اسلام اعلام كردند.

البخاری در صحیح خود در رابطه با:

عمرو بن سلامه گفت وقتی مکه فتح شد ، هر قبیله ای عجله کرد و اعلام کرد که پذیرش اسلام را برای محمد اعلام کرده است. آنها منتظر بودند که این اتفاق بیفتد و می گفتند: "آنها را به حال خود رها کن." اگر بر آنها پيروز شود ، پيامبر خواهد بود.

این نسخه نسخه ای است که از لحاظ زمانی با آغاز سوره موافق است به این معنا که مکاشفه آن نشانه چیزی بود که باید با برخی از دستورالعمل ها به پیامبر در مورد آنچه باید انجام دهد هنگام وقوع این واقعه دنبال شود.

با این وجود نسخه نسبتاً مشابه دیگری نیز در توافق با نسخه ای که ما انتخاب کرده ایم وجود دارد و آن نسخه ابن عباس است که می گوید:

عمر عادت داشت مرا به جمع بزرگاني كه در بدر حضور داشتند ، ملحق كنم ، بعضي از آنها احساس ناراحتي مي كردند و مي پرسيدند كه چرا بايد در سن جواني اجازه حضور با آنها را داشته باشم. اما عمر به آنها گفت: "شما می دانید که او بلند مرتبه است." روزی عمر همه آنها را دعوت کرد و مرا نیز دعوت کرد. احساس کردم که او می خواهد به آنها نشان دهد که من کی هستم بنابراین از آنها پرسید ، "شما از این گفته خدا چه می گویید ،" وقتی پیروزی اعطا شده توسط خدا و پیروزی حاصل شود؟ "

• روایت شده است که هرکس این سوره را در نمازهای اجباری بخواند (نماز / صلوات / صلوات) همیشه بر دشمنان خود پیروز خواهد بود. روز قیامت به او کتابی می دهند که در آن نوشته شده است که او از آتش جهنم در امان است.

• کسی که مرتباً این سوره را می خواند در همان وضعیتی نگهداری می شود که هنگام تسخیر مکه با پیامبر اکرم (ص) همراه بوده است.

• خواندن این سوره در نماز اطمینان از قبول شدن نماز (صلوات / صلوات / صلوات) را تضمین می کند.