History of Ancient Greece

Het oude Griekenland

Het oude Griekenland (Grieks: Ἑλλάς, geromaniseerd: Hellás) was een noordoostelijke mediterrane beschaving, bestaande uit de Griekse donkere middeleeuwen van de 12e tot 9e eeuw voor Christus tot het einde van de klassieke oudheid (ca. 600 n.Chr.), die een losse verzameling cultureel erfgoed omvatte. en taalkundig gerelateerde stadstaten en andere gebieden. De meeste van deze regio's werden slechts één keer officieel verenigd, gedurende 13 jaar, onder het rijk van Alexander de Grote van 336 tot 323 v.Chr. In de westerse geschiedenis werd het tijdperk van de klassieke oudheid onmiddellijk gevolgd door de vroege middeleeuwen en de Byzantijnse periode.

Drie eeuwen na de ineenstorting van het Myceense Griekenland in de late bronstijd begonnen zich in de 8e eeuw voor Christus Griekse stedelijke poleis te vormen, wat de archaïsche periode en de kolonisatie van het Middellandse-Zeegebied inluidde. Dit werd gevolgd door het tijdperk van het klassieke Griekenland, van de Grieks-Perzische oorlogen tot de 5e tot 4e eeuw voor Christus, inclusief de Gouden Eeuw van Athene. De veroveringen van Alexander de Grote verspreidden de Hellenistische beschaving van het westelijke Middellandse Zeegebied naar Centraal-Azië. De Hellenistische periode eindigde met de verovering van de oostelijke mediterrane wereld door de Romeinse Republiek, en de annexatie van de Romeinse provincie Macedonië in Romeins Griekenland, en later de provincie Achaea tijdens het Romeinse Rijk.

De klassieke Griekse cultuur, vooral de filosofie, had een krachtige invloed op het oude Rome, dat een versie ervan door het hele Middellandse Zeegebied en een groot deel van Europa verspreidde. Om deze reden wordt het klassieke Griekenland algemeen beschouwd als de bakermat van de westerse beschaving, de baanbrekende cultuur waaraan het moderne Westen veel van zijn grondleggers en ideeën in de politiek, filosofie, wetenschap en kunst ontleent.