History of Palau

Palau

Palau was aanvankelijk geregeld rond 1000 voor Christus.

Voor het eerst werd Palau waarschijnlijk waargenomen door Europeanen al in 1522, toen de Spaanse missie van de Trinidad, het vlaggenschip van de reis van omvaart Ferdinand Magellan's, slechtzienden twee kleine eilanden rond de 5de parallel noorden, het benoemen van hen "San Juan" zonder een bezoek aan hen.

Palau was echt ontdekt door de Europeanen op 28 december 1696, toen de eerste kaart van Palau werd getrokken door de Tsjechische missionaris Paul Klein [1] op basis van een beschrijving gegeven door een groep van Palauans schipbreuk op de Filippijnse kust op Samar. Deze kaart en een brief van Klein in juni 1697 naar Europa gestuurd had een enorme impact op de golf van interesse in Palau. Het resulteerde in de eerste en niet door de jezuïet probeert om te reizen naar de eilanden van de Filippijnen in 1700, 1708 en 1709. De eilanden werden voor het eerst bezocht door de Jezuïeten expeditie onder leiding van Francisco Padilla op 30 november 1710, slechts tot en met 2 gestrande priesters Jacques vertrekken du Beron en Joseph Cortyl aan de kust van Sonsorol, terwijl de moeder schip Santissima Trinidad werd verwijderd door een storm geveegd. Latere pogingen om op te slaan Du Beron en Cortyl geleerd dat ze werden gedood en opgegeten door de lokale bevolking.

Na verdere pogingen werden Palau eilanden deel uit van de Spaanse Oost-Indië gemaakt in 1885. Na de Spaanse nederlaag in de Spaans-Amerikaanse Oorlog in 1898, werden de eilanden verkocht aan het Duitse Keizerrijk in 1899 onder de voorwaarden van het Duits-Spaanse verdrag, waar ze werden toegediend als onderdeel van de Duitse Nieuw-Guinea. Engelse handelaren werd prominente bezoekers in de 18e eeuw, gevolgd door de uitbreiding van de Spaanse invloed in de 19e eeuw. Na zijn nederlaag in de Spaans-Amerikaanse Oorlog, Spanje verkocht Palau en het grootste deel van de rest van de Caroline Eilanden naar Duitsland in 1899. Controle doorgegeven aan Japan in 1914 en tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de eilanden door de Verenigde Staten in 1944, met de kostbare Slag van Peleliu tussen 15 september en 25 november met meer dan 2.000 Amerikanen en 10.000 Japanners gedood. De eilanden formeel doorgegeven aan de Verenigde Staten onder auspiciën van de Verenigde Naties in 1947 als onderdeel van de Trust grondgebied van de Pacific Islands.

Vier van de Trust Territory districten vormden een enkele federated Micronesische staat in 1979, maar de districten van Palau en de Marshall Eilanden weigerde om deel te nemen. Palau, de meest westelijke cluster van de Caroline-eilanden, in plaats daarvan gekozen voor onafhankelijke status in 1978, ingestemd met een nieuwe grondwet en werd de Republiek van Palau in 1981, en een Compact van Vrije Associatie met de Verenigde Staten in 1982. Na acht referenda en een wijziging van Palau en de grondwet, werd de Compact geratificeerd in 1993 en in werking trad op 1 oktober 1994, het markeren van Palau zelfstandig de jure (na Palau onafhankelijk was de facto sinds 25 mei 1994, toen de curatele geannuleerd).

Wetgeving maken van Palau een "offshore-" financieel centrum werd aangenomen door de Senaat in 1998. In 2001, Palau doorstond de eerste bank regelgeving en anti-witwaswetgeving wetten. [2]