رواية الليالي البيضاء لفيودور

Powieść White Nights to zupełnie nowa i ulepszona wersja, różniąca się od wszystkich dostępnych wersji

Białe noce (ros. Елые ночи) to opowiadanie napisane przez rosyjskiego pisarza Fiodora Dostojewskiego. Opowieść jest jedną z jego pierwszych prac, a po raz pierwszy ukazała się w 1848 r. Podobnie jak wiele dzieł Dostojewskiego, historia opowiadana jest z perspektywy anonimowego narratora, w opowiadaniu narrator mieszka w Petersburgu i cierpi z powodu samotności. Ta historia jest uważana za jedno z jego najlepszych opowiadań i była pokazywana w kinach w Rosji, Włoszech, Francji, Ameryce, Indiach i Iranie.

Głównym tematem opowieści jest relacja między narratorem - głównym bohaterem, którego imię jest nieznane - a jego niedawno znaną dziewczyną Nastinką. Narrator zakochuje się w Nastince, ale nie przyznaje się do swojej miłości do niej, w czasie, gdy Nastinka jest głęboko zakochana w innym mężczyźnie, który odmawia odpowiedzi na jej listy. Oboje uciekają od rozpaczy ku tej przyjacielskiej przyjaźni, narrator ucieka przed samotnością, a Nastanka ucieka przed mroźnym związkiem z kochankiem. Nastinka prosi narratora, aby pomógł jej napisać listy do ukochanego, a ona nie wie, że narrator kocha ją za bardzo, a raczej mówi mu: „Kocham cię, bo nie zakochałeś się we mnie”. Narrator z powodu swojej intensywnej miłości do niej zaczyna czuć się wyobcowany w jej towarzystwie, ponieważ jest zmuszony udawać, że jej nie kocha. Kiedy jej kochanek nie odpowiada na jej wiadomości, Nastinka czuje się przygnębiona, tym bardziej, że jej kochanek mieszka w tym samym mieście, więc zwraca się do swojej przyjaciółki, być może pocieszając ją, co skłania narratora do otwarcia się na jej miłość do niej. Nastinka początkowo czuje się zdezorientowana, czego narrator nie oczekuje, a potem czuje, że po tym incydencie nie będzie mógł kontynuować z nią swojej przyjaźni, więc nalega, aby jej więcej nie widzieć, ale prosi go, aby został. Oboje wychodzą na ulicę, a ona mówi mu, że ich związek może pewnego dnia przekształcić się w romantyczny związek, a ona wyraźnie chce jego przyjaźni w swoim życiu, więc narrator czuje się pewny, że był w stanie przynajmniej utrzymać tę przyjaźń. Idąc ulicą napotykają mężczyznę, mężczyzna zwraca się do Nastinki i woła ją, a okazuje się, że jest jej kochankiem, który z nim koresponduje, więc z radością wskakuje w jego ramiona i wraca do narratora, by go pocałować, ale ona kontynuuje noc w towarzystwie ukochanej, pozostawiając narratora samego i z emocjami.