কবি রুদ্র মুহম্মদ শহিদুল্লাহ

Późne słowo przedwczesny poród, silny obrońca romantyczny poeta znany jako.

Z zapachem zwłok w powietrzu lub jego dobrocią wiemy, kim jest Rudra Muhammad Shahidullah, chociaż ma wiele innych tożsamości poza tym. Co więcej, stworzył poetę, który przeżył zaledwie trzydzieści pięć lat.

Rudra Muhammad Shahidullah, wyjątkowy i niezwykły poeta, stworzył poezję miłości i miłości. Urodzony w drugiej połowie XX wieku przedwczesny przemysłowiec koncentruje swoje życie twórcze na ponadczasowej syntezie kraju i narodu, ziemi i ludzi, ludzkości i estetyki w rozdartym wojną konflikcie.

Jednym z jego popularnych wierszy jest „Zapach zwłok w powietrzu”, „Kieliszek ciemności”, „Nie ma czasu na miłość”, „Dla bezsilnych poetów”. Kontrowersyjna pisarka feministyczna z Bangladeszu (?) Taslima była żoną Nasrina i rozwiodła się na 5. i 5. miejscu.

Poeta Rudra Muhammad Shahidullah, potężny protestant, skomponował i jest autorem ponad pół tysiąca pieśni, w tym siedmiu wierszy z krótkiego życia, oprócz siedmiu wierszy z całego życia.

Zdał SSC z Dhaka West High School i HSC w 3. Później otrzymał tytuł magistra z wyróżnieniem w Bangla na Uniwersytecie w Dhace. Backbencher klasy zachował jednak talent w każdej dziedzinie edukacji. Był aktywnie związany ze związkiem studenckim. Został pokonany przez swojego przyjaciela w wyborach Daksur. W pełnym pakiecie przyjaciele poety byli mu nieznani. Był jednym z partnerów ruchu anty-Ershad. I dla tego ruchu powstał wspólny sojusz kulturalny. Autokratyczny Ershad i jego najemni poeci zaczęli się upijać w Dhace, kiedy nie udało im się stłumić słów i protestów na Festiwalu Poezji Azjatyckiej, popychając broń, i przeciwnie, Rudra wystąpił z „Narodowym Festiwalem Poezji”.

Wiersze, opowiadania, wiersze, eseje, piosenki, sztuka i literatura są wszędzie. Poezja i bunt były we krwi. Rudra jest jednym z tych, którzy wymyślili rękę do popularyzacji poezji poprzez użycie poezji o własnym stylu, jako środka protestu. Poeta przedstawił się w ten sposób - „Nie jestem poetą”. Rudra dużo grał o życiu, żując swoje życie do góry nogami, kołysząc się, ale nigdy poezją. Bez kompromisów. Styl pisania miał swój własny styl, własny styl pisowni. W poezji był zdrowy, szczery, marzycielski.

W dzisiejszych niespokojnych czasach poezja Rudry z jednej strony jest zarówno źródłem inspiracji, jak i drugiej. Jego godne uwagi prace to: Distressed coast (1), back pi goldgram (42), mapa ludzka (3), chobol (3), story (1), dał wszystkie niebo (1), podstawowe maski (1).