孟子有聲書

Mencjusz zajmuje bardzo ważną pozycję w klasyce konfucjańskiej i jest jedną z czterech ksiąg

Mencjusz jest jednym z klasycznych dzieł chińskiego konfucjanizmu, który opisuje myślenie i strategię polityczną Mencjusza, myśliciela z Okresu Walczących Królestw. Został on nagrany i zorganizowany przez Mencjusza i jego uczniów.

Mencjusz zajmuje bardzo ważną pozycję w klasyce konfucjańskiej i jest jedną z czterech ksiąg.

Mencjusz (372 pne - 289 pne), o nazwisku Ji, rodzina Meng, imię Ke, pochodził ze stanu Zou (obecnie Zoucheng, prowincja Shandong) i był przedstawicielem konfucjanizmu w Okresie Walczących Królestw. Jego nazwa nie została odnotowana w starożytnych księgach przed dynastią Han, ale po dynastiach Cao Wei i Jin odnotowano różne nazwy, takie jak Ziche, Ziju, Ziyu i Zizhan.

Istnieje wiele teorii na temat daty urodzenia i śmierci ze względu na nieznaną biografię historyczną, wśród nich w „Drzewie genealogicznym Mencjusza” zapisano, że urodził się w czwartym roku panowania króla Lie z Zhou (372 pne) i zmarł w większość uczonych przyjęła dwudziesty szósty rok panowania króla Zuna z Zhou (289 pne).