History of Qatar

Katar

Historia Kataru rozciąga się od pierwszego okresu okupacji aż do powstania nowoczesnego państwa. Historia okupacji Kataru sięga 50 000 lat temu, a na Półwyspie Arabskim odkryto obozowiska i narzędzia z epoki kamienia. Mezopotamia była pierwszą cywilizacją, która pojawiła się na tym obszarze w okresie neolitu, czego dowodem jest odkrycie skorup pochodzących z okresu Ubaid w pobliżu obozowisk przybrzeżnych.

W pierwszych latach osadnictwa półwysep znalazł się pod domeną kilku różnych imperiów, w tym Seleucydów, Partów i Sasanian. W 628 r. ludność została wprowadzona do islamu po tym, jak Mahomet wysłał wysłannika do Munzira ibn Sawy, który był gubernatorem Sasanidów we wschodniej Arabii. Już w VIII wieku stało się centrum handlu perłami. W epoce Abbasydów powstało kilka osad. Po tym, jak Bani Utbah i inne plemiona arabskie podbiły Bahrajn w 1783 r., Al Khalifa narzuciła swoją władzę nad Bahrajnem i kontynentalnym Katarem. Przez następne stulecia Katar był miejscem sporu między wahabitami z Najd a Al Khalifa. Osmanie rozszerzyli swoje imperium na Arabię ​​Wschodnią w 1871 r., wycofując się z tego obszaru w 1915 r., po rozpoczęciu I wojny światowej.

W 1916 roku Katar stał się brytyjskim protektoratem, a Abdullah Al Thani podpisał traktat stanowiący, że może scedować terytorium na rzecz Brytyjczyków jedynie w zamian za ochronę przed wszelką agresją morską i wsparcie w przypadku ataku lądowego. Traktat z 1934 r. przyznał szerszą ochronę. W 1935 r. firmie QatarEnergy przyznano 75-letnią koncesję na ropę naftową, a w 1940 r. w Dukhan odkryto wysokiej jakości ropę.

W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych rosnące dochody z ropy naftowej przyniosły dobrobyt, szybką imigrację, znaczny postęp społeczny i początek nowoczesnej historii kraju. Po ogłoszeniu przez Wielką Brytanię polityki zakończenia stosunków traktatowych z szejkami Zatoki Perskiej w 1968 r. Katar dołączył do pozostałych ośmiu państw znajdujących się wówczas pod brytyjską ochroną w planie utworzenia federacji emiratów arabskich. Do połowy 1971 r., gdy zbliżał się termin wygaśnięcia brytyjskich stosunków traktatowych, dziewięć krajów nadal nie uzgodniło warunków unii. W związku z tym Katar ogłosił niepodległość 3 września 1971 r. W czerwcu 1995 r. zastępca emira Hamada bin Khalifa został nowym emirem po swoim ojcu Khalifie bin Hamadzie w wyniku bezkrwawego zamachu stanu. Emir zezwolił na bardziej liberalne wybory prasowe i samorządowe jako prekursor wyborów parlamentarnych. Nowa konstytucja została zatwierdzona w referendum publicznym w kwietniu 2003 r. i weszła w życie w czerwcu 2005 r.