HIV/AIDS

Zakażenie wirusem HIV (ludzki wirus niedoboru odporności)

Zakażenie retrowirusem HIV (ludzkim wirusem niedoboru odporności) można leczyć za pomocą leczenia, ale brak leczenia może prowadzić do szeregu schorzeń, w tym AIDS (zespołu nabytego niedoboru odporności).

Skuteczne leczenie osób zakażonych wirusem HIV (osób żyjących z wirusem HIV) obejmuje trwający całe życie schemat leczenia mający na celu supresję wirusa, dzięki czemu miano wirusa jest niewykrywalne. Nie ma jeszcze szczepionki ani leku. Osoba zakażona wirusem HIV poddana leczeniu może spodziewać się normalnego życia i umrzeć z powodu wirusa, a nie z jego powodu.

Osoba zakażona wirusem HIV, u której w wyniku długotrwałego leczenia poziom wirusa jest niewykrywalny, w rzeczywistości nie istnieje ryzyko przeniesienia wirusa HIV drogą płciową. Kampanie UNAIDS i organizacji na całym świecie przedstawiają tę informację jako niewykrywalny = niemożliwy do przeniesienia. Bez leczenia infekcja może zakłócać działanie układu odpornościowego i ostatecznie rozwinąć się w AIDS, co czasami zajmuje wiele lat. Po początkowej infekcji osoba może nie zauważyć żadnych objawów lub może wystąpić krótki okres choroby grypopodobnej. W tym okresie dana osoba może nie wiedzieć, że jest nosicielem wirusa HIV, a mimo to może przekazać wirusa dalej. Zwykle po tym okresie następuje przedłużony okres inkubacji bez objawów. Ostatecznie zakażenie wirusem HIV zwiększa ryzyko rozwoju innych infekcji, takich jak gruźlica, a także innych infekcji oportunistycznych i nowotworów, które są rzadkie u osób z prawidłową funkcją odpornościową. Późny etap często wiąże się również z niezamierzoną utratą wagi. Bez leczenia osoba zakażona wirusem HIV może żyć 11 lat. Wczesne badanie może wykazać, czy konieczne jest leczenie, aby zatrzymać postęp choroby i zapobiec zakażaniu innych osób. HIV przenosi się głównie poprzez seks bez zabezpieczenia (w tym seks analny i dopochwowy), zakażone igły do ​​wstrzykiwań podskórnych lub transfuzję krwi oraz z matki na dziecko w czasie ciąży, porodu, lub karmienie piersią. Niektóre płyny ustrojowe, takie jak ślina, pot i łzy, nie przenoszą wirusa. Ryzyko przeniesienia wirusa podczas seksu oralnego jest niewielkie. Sposoby uniknięcia zarażenia się wirusem HIV i zapobiegania jego rozprzestrzenianiu się obejmują bezpieczny seks, leczenie zapobiegające zakażeniu („PrEP”), leczenie zapobiegające zakażeniu u osoby, która była niedawno narażona („PEP”), leczenia osób zakażonych oraz programy wymiany igieł. Często można zapobiegać chorobom u dziecka, podając matce i dziecku leki przeciwretrowirusowe.

HIV/AIDS, uznany na całym świecie na początku lat 80., wywarł duży wpływ na społeczeństwo, zarówno jako choroba, jak i źródło dyskryminacji. Choroba ma również duże skutki ekonomiczne. Istnieje wiele błędnych przekonań na temat HIV/AIDS, takich jak przekonanie, że wirus może być przenoszony przez przypadkowy kontakt inny niż seksualny. Choroba stała się przedmiotem wielu kontrowersji na tle religijnym, w tym stanowiska Kościoła katolickiego, aby nie wspierać stosowania prezerwatyw w celach profilaktycznych. Od czasu zidentyfikowania go w latach 80. XX w. przyciąga międzynarodową uwagę medyczną i polityczną, a także finansowanie na dużą skalę. HIV przedostał się z innych naczelnych na ludzi w środkowo-zachodniej Afryce na początku do połowy XX wieku. AIDS zostało po raz pierwszy rozpoznane przez Amerykańskie Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) w 1981 r., a jego przyczynę – zakażenie wirusem HIV – zidentyfikowano na początku dekady. Szacuje się, że od chwili pierwszej łatwej identyfikacji AIDS do 2021 r. choroba ta spowodowała co najmniej 40 milionów zgonów na całym świecie. W 2021 r. na całym świecie zginęło 650 000 osób, a około 38 milionów osób było zakażonych wirusem HIV. Szacuje się, że 20,6 miliona tych osób żyje we wschodniej i południowej Afryce. HIV/AIDS uważa się za pandemię – wybuch choroby, który występuje na dużym obszarze i aktywnie się rozprzestrzenia. Narodowy Instytut Zdrowia Stanów Zjednoczonych (NIH) i Fundacja Gatesów przekazały 200 milionów dolarów na opracowanie globalnego leku na AIDS. Chociaż nie ma lekarstwa ani szczepionki, leczenie przeciwretrowirusowe może spowolnić przebieg choroby i może prowadzić do niemal normalnej średniej długości życia.