Oração Agradeça pelos seus dia

Mocna modlitwa podziękowań

„Panie, dziękuję Ci bardzo za to, co mi dałeś, za to, co mi dajesz, za powietrze, za chleb, za pokój! Za moją zdolność widzenia, za niewidomych chcę się wstawiać, za tych, którzy żyją w ciemnościach i potykają się w tłumie, za nich modlę się i błagam Cię o nieszczęście, bo wiem, że po tej walce, w innym życiu, oni zobaczymy! Panie, dziękuję Ci bardzo za moje uszy, dane mi przez Boga. Uszy, które słyszą bębnienie deszczu o szopę, melodię wiatru w gałązkach wierzby, ból i łzy, które płyną po twarzach całego świata. Uszy, które słyszą muzykę ludzi, którzy schodzą ze wzgórza na plac śpiewając. Melodia nieśmiertelnych, którą usłyszymy raz i nigdy nie zapomnimy. W obliczu mojej zdolności słyszenia, za głuchoniemych chcę Cię prosić, bo wiem, że po tym bólu, w Twoim królestwie miłości, znowu usłyszą! Dziękuję bardzo Panie za mój głos! Ale także za jej głos, który śpiewa, który uczy i pociesza. O głos, który ze wzruszeniem wypowiada żarliwą modlitwę! O moją zdolność mówienia, o niemych chcę was błagać, o tych, którzy cierpią na afazję, nie mówcie w nocy, nie śpiewajcie w dzień. O moją łatwość mówienia, za niemych chcę się do Ciebie modlić, bo wiem, że po tym bólu, w Twoim królestwie miłości, oni też będą śpiewać! Dziękuję bardzo Panie za moje ręce, ale także za Twoje ręce. Ręce, które orają, które sieją, które owijają. Ręce miłości, solidarności. Ręce, które podają sobie ręce. Ręce poezji, chirurgii, symfonii, psychografii, ręce, które w zimną noc zmywają naczynia w zlewie. Ręce, które na skraju grobu obejmują kogoś czule, w chwili goryczy. Ręce, które w piersi obejmują dziecko obcego ciała, bez lęku, i stopy, które prowadzą mnie do chodzenia bez narzekania, chcę Cię chwalić. Bo widzę ludzi po amputacjach, zdeformowanych, kalekich, nieszczęśliwych ludzi na Ziemi… i umiem tańczyć!! Modlę się za nich i błagam, bo wiem, że po tym zadośćuczynieniu, w innej sytuacji, oni też będą tańczyć. Wreszcie, Panie, bardzo Ci dziękuję za mój dom! Ale także dla twojego domu, bo cudownie jest mieć dom... Nie ma znaczenia, czy ten dom to dwór, gniazdo, dom w drodze, bungalow, cokolwiek to jest! Ważne jest to, że jest w nim obecność miłości! Miłość matki, ojca, brata... Kogoś, kto potrzyma cię za rękę, nawet jeśli jest to obecność psa, bo życie w samotności jest tak bolesne! Ale jeśli nie mam nikogo, nawet dachu, żeby się otulić, łóżka, do którego mogłabym się położyć, ramienia, na którym mogłabym się wypłakać, lub kogoś, komu mogłabym się wygadać... to nie będę narzekać, nie będę żałować , ani nie będę bluźnił. Bo Ciebie mam, bardzo Ci dziękuję, bo się urodziłam, za Twoją miłość, bardzo Ci dziękuję Panie!