Psalm 39

Doskonały Psalm

1 (Do naczelnego muzyka, nawet do Jeduthuna, Psalm Dawida). Powiedziałem: Uważam na moje drogi, że nie grzeszę językiem moim: będę trzymał usta uzdą, podczas gdy niegodziwcy są przed mnie.

2 Byłem głupi milczeniem, utrzymywałem pokój, nawet od dobrego; i mój smutek był poruszony.

3 Serce moje rozgrzało się we mnie, gdy dusiłem ogień płonął; potem mówcie językiem moim,

4 Panie, spraw, bym poznał koniec mój, i miarę dni moich, cóż to jest; abym wiedział, jak słaba jestem.

5 Oto dni moje uczyniłeś jak dłoń; a mój wiek jest niczym przed tobą: zaprawdę, każdy człowiek w najlepszym stanie jest próżnością. Selah

6 Zaprawdę, każdy człowiek chodzi na próżno; na próżno się niepokoi; gromadzi bogactwa i nie wie, kto je zgromadzi.

7 A teraz, Panie, na co czekam? moja nadzieja jest w tobie.

8 Wybaw mnie od wszystkich moich przestępstw: nie czyń mi wyrzutów głupców.

9 Byłem głupi, nie otworzyłem ust; bo to zrobiłeś.

10 Odsuń ode mnie swe uderzenie: pochłaniają mnie ciosy twojej ręki.

11 Gdy ty z upomnieniem poprawisz człowieka za nieprawość, sprawisz, że jego piękno pochłonie jak ćma; z pewnością każdy człowiek jest marnością. Selah

12 Słuchajcie mej modlitwy, Panie, i słuchajcie mego wołania; nie daj pokoju twemu łzom moim; bo jestem z tobą obcym i przybyszem, jak wszyscy moi ojcowie.

13 Oszczędź mi, abym mógł odzyskać siłę, nim pójdę stąd i nie będę więcej.