History of the Gambia

แกมเบีย

บันทึกที่เป็นลายลักษณ์อักษรชิ้นแรกของภูมิภาคนี้มาจากพ่อค้าชาวฝรั่งเศส (ช่างตัดผม) ในศตวรรษที่ 9 และ 10 ในยุคกลาง ภูมิภาคนี้ถูกครอบงำโดยการค้าระหว่างทรานส์ซาฮารา และถูกปกครองโดยจักรวรรดิมาลี ในศตวรรษที่ 16 ภูมิภาคนี้ถูกปกครองโดยจักรวรรดิซองไห่ ชาวยุโรปกลุ่มแรกที่มาเยือนแม่น้ำแกมเบียคือชาวโปรตุเกสในศตวรรษที่ 15 ในปี 1447 ซึ่งพยายามตั้งถิ่นฐานบนฝั่งแม่น้ำ แต่ไม่มีการตั้งถิ่นฐานขนาดใหญ่ที่สำคัญ ลูกหลานของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวโปรตุเกสยังคงอยู่จนถึงศตวรรษที่ 18 ในช่วงปลายศตวรรษที่ 16 พ่อค้าชาวอังกฤษพยายามเริ่มทำการค้ากับแกมเบีย โดยรายงานว่าเป็น "แม่น้ำแห่งการค้าลับและความร่ำรวยที่ชาวโปรตุเกสปกปิด"

ในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 ชาวฝรั่งเศสพยายามตั้งถิ่นฐานแกมเบียแต่ล้มเหลว มีความพยายามในการสำรวจของอังกฤษเพิ่มเติมตั้งแต่ปี 1618 ถึง 1621 รวมถึงภายใต้การนำของริชาร์ด จ็อบสันด้วย แต่ส่งผลให้เกิดความสูญเสียครั้งใหญ่ พ่อค้าแห่งเครือจักรภพอังกฤษส่งคณะสำรวจไปยังแกมเบียในปี 1651 แต่เรือของพวกเขาถูกยึดโดยเจ้าชายรูเพิร์ตในปีถัดมา ในปี 1651 การล่าอาณานิคมของ Couronian ในแกมเบียก็เริ่มขึ้นเช่นกัน โดยมีการสร้างป้อมและด่านหน้าบนเกาะหลายแห่ง Courlanders ยังคงมีอำนาจเหนือกว่าจนถึงปี 1659 เมื่อทรัพย์สินของพวกเขาถูกส่งมอบให้กับบริษัท Dutch West India Company ในปี 1660 พวก Courlanders กลับมาครอบครองอีกครั้ง แต่ในปีถัดมาก็ถูกขับไล่โดย Royal Adventurers in Africa Company ที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นใหม่

ในปี ค.ศ. 1667 สิทธิของนักผจญภัยในราชวงศ์แกมเบียถูกโอนให้กับนักผจญภัยแกมเบีย แต่ต่อมาได้เปลี่ยนกลับเป็นบริษัท Royal African แห่งใหม่ ปี 1677 เป็นจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ที่ยาวนานร่วมศตวรรษครึ่งระหว่างอังกฤษและฝรั่งเศสเพื่อชิงอำนาจสูงสุดเหนือแกมเบียและเซเนกัล ดินแดนของอังกฤษถูกยึดครองหลายครั้งโดยฝรั่งเศส แต่ในสนธิสัญญาอูเทรคต์ในปี ค.ศ. 1713 สิทธิของอังกฤษในภูมิภาคนี้ได้รับการยอมรับจากฝรั่งเศส ในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 บริษัท Royal African Company เริ่มประสบปัญหาทางการเงินร้ายแรง และในปี 1750 รัฐสภาได้ถอนสิทธิของบริษัทในภูมิภาคออกไป ในปี ค.ศ. 1766 พระมหากษัตริย์ได้ครอบครองดินแดนดังกล่าว และได้เป็นส่วนหนึ่งของอาณานิคมเซเนแกมเบีย ในปี ค.ศ. 1783 เซเนแกมเบียยุติการเป็นอาณานิคมของอังกฤษ

หลังจากการสิ้นสุดของเซเนแกมเบีย อาณานิคมก็ถูกทิ้งร้าง ชาวยุโรปเพียงกลุ่มเดียวคือพ่อค้าที่อาศัยอยู่ในชุมชนไม่กี่แห่งริมฝั่งแม่น้ำ เช่น ปิซาเนีย หลังจากสิ้นสุดสงครามนโปเลียน อเล็กซานเดอร์ แกรนท์ถูกส่งตัวไปตั้งถิ่นฐานในแกมเบียอีกครั้ง เขาได้สถาปนาเมืองบาเธิร์สต์ และดินแดนของอังกฤษยังคงขยายขนาดขึ้นอย่างต่อเนื่องผ่านสนธิสัญญาหลายฉบับ บริหารงานจากเซียร์ราลีโอนจนถึงปี พ.ศ. 2386 เมื่อได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ปกครองของตนเอง แต่ในปี พ.ศ. 2409 ได้รวมเข้ากับเซียร์ราลีโอนอีกครั้ง การแยกแกมเบียไปยังฝรั่งเศสถูกเสนอในปลายศตวรรษที่ 19 แต่พบกับการประท้วงครั้งใหญ่ทั้งในแกมเบียและในอังกฤษ ในปี พ.ศ. 2431 อาณานิคมได้รับโครงสร้างการปกครองของตนเองกลับคืนมา และในปี พ.ศ. 2437 อาณานิคมแกมเบียและอารักขาก็ได้รับการสถาปนาอย่างถูกต้องตามแนวทางที่จะยึดครองต่อไปจนกว่าจะได้รับเอกราช