Roman Empire - History

จักรวรรดิโรมัน

จักรวรรดิโรมันเป็นรัฐหลังสาธารณรัฐของโรมโบราณ โดยทั่วไปเป็นที่เข้าใจกันว่าหมายถึงช่วงเวลาและดินแดนที่ปกครองโดยชาวโรมันตามการสันนิษฐานของออคตาเวียนในการปกครองแต่เพียงผู้เดียวภายใต้การปกครองหลักใน 27 ปีก่อนคริสตกาล รวมดินแดนในยุโรป แอฟริกาเหนือ และเอเชียตะวันตก และถูกปกครองโดยจักรพรรดิ การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตกในปีคริสตศักราช 476 ถือเป็นการสิ้นสุดของสมัยโบราณคลาสสิกและจุดเริ่มต้นของยุคกลาง

โรมได้ขยายการปกครองไปยังทะเลเมดิเตอร์เรเนียนส่วนใหญ่และที่อื่นๆ อย่างไรก็ตาม มันถูกทำให้เสถียรภาพอย่างรุนแรงในสงครามกลางเมืองและความขัดแย้งทางการเมือง ซึ่งถึงจุดสูงสุดด้วยชัยชนะของออคตาเวียนเหนือมาร์ก แอนโทนีและคลีโอพัตราในยุทธการที่อักติอุมใน 31 ปีก่อนคริสตกาล และการพิชิตอาณาจักรปโตเลมีในอียิปต์ในเวลาต่อมา ใน 27 ปีก่อนคริสตกาล วุฒิสภาโรมันได้มอบอำนาจปกครองออคตาเวียน (จักรวรรดิ) และตำแหน่งใหม่ของออกุสตุส ซึ่งถือเป็นการขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิโรมันองค์แรกของระบอบกษัตริย์ที่มีโรมเป็นเมืองหลวงเพียงแห่งเดียว ดินแดนอันกว้างใหญ่ของโรมันจัดอยู่ในจังหวัดวุฒิสมาชิกและจักรวรรดิ

สองศตวรรษแรกของจักรวรรดิมีช่วงเวลาแห่งความมั่นคงและความเจริญรุ่งเรืองอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนซึ่งเรียกว่า Pax Romana (แปลตามตัวอักษร   'สันติภาพของโรมัน') โรมเข้าถึงอาณาเขตอันกว้างใหญ่ที่สุดภายใต้ทราจัน (ค.ศ. 98–117) ช่วงเวลาแห่งปัญหาและความเสื่อมถอยที่เพิ่มมากขึ้นเริ่มต้นขึ้นภายใต้จักรพรรดิคอมมอดุส (ค.ศ. 180–192) ในศตวรรษที่ 3 จักรวรรดิประสบวิกฤติที่คุกคามการดำรงอยู่ของมัน เมื่อจักรวรรดิกอลิคและพัลไมรีนแยกตัวออกจากรัฐโรมัน และจักรพรรดิอายุสั้นหลายชุดก็เป็นผู้นำจักรวรรดิ มันถูกรวมเข้าด้วยกันอีกครั้งภายใต้ออเรเลียน (ค.ศ. 270–275) ไดโอคลีเชียนได้ก่อตั้งราชสำนักจักรวรรดิที่แตกต่างกันสองแห่งในกรีกตะวันออกและละตินตะวันตกในปี 286; ชาวคริสต์ขึ้นสู่อำนาจในศตวรรษที่ 4 หลังจากพระราชกฤษฎีกาแห่งมิลาน ที่นั่งของจักรพรรดิย้ายจากโรมไปยังไบแซนเทียมในปี 330 และเปลี่ยนชื่อเป็นคอนสแตนติโนเปิลตามคอนสแตนตินมหาราช ยุคอพยพ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการรุกรานครั้งใหญ่ของชนชาติดั้งเดิมและโดยฮั่นแห่งอัตติลา นำไปสู่การเสื่อมถอยของจักรวรรดิโรมันตะวันตก ด้วยการล่มสลายของราเวนนาสู่กลุ่มเฮรูเลียนดั้งเดิมและการปลดโรมูลุส ออกัสตัสในปีคริสตศักราช 476 โดย Odoacer ในที่สุดจักรวรรดิโรมันตะวันตกก็ล่มสลาย จักรวรรดิโรมันตะวันออกดำรงอยู่ต่อไปอีกสหัสวรรษโดยมีคอนสแตนติโนเปิลเป็นเมืองหลวงเพียงแห่งเดียว จนกระทั่งเมืองล่มสลายในปี 1453

เนื่องจากขอบเขตและความอดทนของจักรวรรดิ สถาบันและวัฒนธรรมจึงมีอิทธิพลยาวนานต่อการพัฒนาภาษา ศาสนา ศิลปะ สถาปัตยกรรม วรรณกรรม ปรัชญา กฎหมาย และรูปแบบการปกครองทั่วดินแดนของตน ภาษาละตินพัฒนาเป็นภาษาโรมานซ์ในขณะที่ภาษากรีกยุคกลางกลายเป็นภาษาตะวันออก การรับเอาคริสต์ศาสนาของจักรวรรดิส่งผลให้เกิดคริสต์ศาสนาในยุคกลาง ศิลปะโรมันและกรีกมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของอิตาลี ประเพณีทางสถาปัตยกรรมของกรุงโรมเป็นพื้นฐานของสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์ เรอเนซองส์ และนีโอคลาสสิก ซึ่งมีอิทธิพลต่อสถาปัตยกรรมอิสลาม การค้นพบวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีคลาสสิกอีกครั้ง (ซึ่งเป็นพื้นฐานสำหรับวิทยาศาสตร์อิสลาม) ในยุโรปยุคกลางมีส่วนทำให้เกิดยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาทางวิทยาศาสตร์และการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ ระบบกฎหมายสมัยใหม่หลายระบบ เช่น ประมวลกฎหมายนโปเลียน สืบเชื้อสายมาจากกฎหมายโรมัน สถาบันรีพับลิกันในโรมมีอิทธิพลต่อสาธารณรัฐนครรัฐของอิตาลีในยุคกลาง สหรัฐอเมริกาตอนต้น และสาธารณรัฐประชาธิปไตยสมัยใหม่