Tenses in Urdu

กาลทั้งหมดกับ Easy ภาษาอูรดู

ในไวยากรณ์กาลเป็นหมวดหมู่ที่แสดงเวลาอ้างอิงโดยอ้างอิงถึงช่วงเวลาที่พูด [2] [3] กาลมักแสดงออกโดยใช้รูปแบบเฉพาะของคำกริยาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบการผันคำกริยา

กาลหลักที่พบในหลายภาษารวมถึงอดีตปัจจุบันและอนาคต บางภาษามีเพียงสองกาลที่แตกต่างกันเช่นในอดีตและในอดีตหรือในอนาคตและในอนาคต นอกจากนี้ยังมีภาษานับไม่ถ้วนเช่นเดียวกับภาษาจีนส่วนใหญ่แม้ว่ามันจะมีอนาคตและระบบที่ไม่ยึดติดซึ่งเป็นเรื่องปกติของภาษาชิโน - ทิเบต [4] ในทางกลับกันบางภาษาทำให้เกิดความแตกต่างที่ละเอียดยิ่งขึ้นเช่นระยะไกลกับอดีตที่ผ่านมาหรือใกล้กับอนาคตไกล

โดยทั่วไปกาลเวลาจะแสดงเวลาที่สัมพันธ์กับช่วงเวลาของการพูด อย่างไรก็ตามในบริบทบางอย่างความหมายของพวกเขาอาจจะเกี่ยวข้องกับจุดในอดีตหรืออนาคตที่ถูกกำหนดไว้ในวาทกรรม (ช่วงเวลาที่ถูกพูดถึง) สิ่งนี้เรียกว่าความตึงเครียด (ตรงข้ามกับสัมบูรณ์) บางภาษามีรูปแบบคำกริยาหรือสิ่งปลูกสร้างที่แตกต่างกันซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเช่น pluperfect ("อดีตในอดีต") และ "อนาคตในอดีต"

การแสดงออกของความตึงเครียดมักจะเกี่ยวข้องกับการแสดงออกของประเภทของแง่มุมอย่างใกล้ชิด บางครั้งสิ่งที่เรียกว่ากาลกาล (ในภาษาต่าง ๆ เช่นภาษาละติน) ในการวิเคราะห์สมัยใหม่อาจถือได้ว่าเป็นการผสมผสานของความตึงเครียดกับแง่มุม คำกริยามักจะผันกันด้วยอารมณ์และเนื่องจากในหลาย ๆ กรณีทั้งสี่หมวดหมู่ไม่ได้แยกออกจากกันภาษาบางภาษาอาจถูกอธิบายในแง่ของระบบการรวมกาล - แง่มุม - อารมณ์ (TAM)

คำนามภาษาอังกฤษมาจากภาษาฝรั่งเศสว่า "เวลา" นับสิบฝรั่งเศส (สะกด temps ในปัจจุบันฝรั่งเศสผ่านการเก็บถาวรโดยเจตนา) จากละติน "เวลา" เทมปุระละติน [5] มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับคำคุณศัพท์กาลซึ่งมาจากละตินดึงซึ่งเป็นนามที่สมบูรณ์แบบของ "ยืด" tendere

ในทฤษฎีภาษาศาสตร์สมัยใหม่มีการเข้าใจกาลเป็นหมวดหมู่ที่แสดงการอ้างอิงเวลา (ไวยากรณ์) คือสิ่งที่ใช้ไวยากรณ์หมายถึงสถานที่หรือการกระทำในเวลา [2] [3] อย่างไรก็ตามในคำอธิบายหลายภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในไวยากรณ์ยุโรปแบบดั้งเดิมคำว่า "เครียด" ถูกนำไปใช้กับชุดของรูปแบบคำกริยาหรือสิ่งปลูกสร้างที่ไม่เพียงแสดงตำแหน่งในเวลา แต่ยังมีคุณสมบัติเพิ่มเติมของรัฐหรือการกระทำ - โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณสมบัติ.

หมวดหมู่ของมุมมองเป็นการแสดงให้เห็นว่ารัฐหรือการกระทำเกี่ยวข้องกับเวลาอย่างไรไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ที่สมบูรณ์เหตุการณ์ต่อเนื่องหรือเกิดขึ้นซ้ำ ๆ หลายภาษาทำให้เกิดความแตกต่างระหว่างแง่มุมที่สมบูรณ์แบบ (แสดงถึงเหตุการณ์ที่สมบูรณ์) และด้านที่ไม่สมบูรณ์ หรือสถานการณ์ที่เกิดซ้ำ); บางคนก็มีด้านอื่น ๆ เช่นที่สมบูรณ์แบบ denoting รัฐตามเหตุการณ์ก่อน "กาลเวลา" การอ้างอิงเวลาด่วนแบบดั้งเดิมพร้อมกับข้อมูลเชิงกว้างบางส่วน ในภาษาละตินและภาษาฝรั่งเศสตัวอย่างเช่นความไม่สมบูรณ์หมายถึงเวลาที่ผ่านมาเมื่อรวมกับลักษณะที่ไม่สมบูรณ์ในขณะที่รูปแบบคำกริยาอื่น ๆ (ภาษาละตินที่สมบูรณ์แบบและภาษาฝรั่งเศสแบบง่าย ๆ หรือใช้แบบง่าย ๆ ) ใช้สำหรับการอ้างอิงในอดีต

ไม่ใช่ทุกภาษาที่มีความตึงเครียด: ภาษานับไม่ถ้วนรวมถึงจีนและ Dyirbal [7] บางภาษามีทั้งสามกาลพื้นฐาน (อดีตปัจจุบันและอนาคต) ในขณะที่คนอื่นมีเพียงสอง: บางคนมีอดีตและกาลกาลกาลหลังครอบคลุมทั้งในปัจจุบันและอนาคตครั้ง (ในภาษาอาหรับญี่ปุ่นและภาษาอังกฤษในบาง การวิเคราะห์) ในขณะที่คนอื่น ๆ เช่นกรีนแลนด์และเกชัวมีอนาคตและไม่ยึดติด บางภาษามีสี่กาลขึ้นไปสร้างความแตกต่างที่ละเอียดกว่าในอดีต (เช่นระยะไกลกับอดีตที่ผ่านมา) หรือในอนาคต (เช่นใกล้กับอนาคตไกล) Kalaw Lagaw Ya ภาษาหกกาลของออสเตรเลียมีอดีตอันห่างไกลอดีตอันผ่านมาอดีตปัจจุบันวันนี้อนาคตปัจจุบัน / อนาคตอันใกล้และอนาคตอันห่างไกล