Bajo la misma estrella

Powieść Wina naszych gwiazd to wspaniała powieść romantyczna.

Pisząc tę ​​​​książkę, powieściopisarz John Green opowiada historię młodej miłości bez poczucia przyszłości, bez wiary w szczęśliwe życie. Co więcej, Green odrzuca sentymentalne klisze, które mają tendencję do układania narracji o raku, o szlachetności cierpienia i walki oraz o odkupieniu, które uprawomocnia ból i stratę. Rezultatem jest powieść, w której miłość jest nierozerwalnie związana ze strachem, śmiercią i bezlitosnym fizycznym bólem, ale mimo wszystko jest tego warta.

16-letnia Hazel Lancaster i 17-letni Augustus Waters poznają się i zakochują w grupie wsparcia dla nastolatków chorych na raka. Augustus, niegdyś wschodząca gwiazda koszykówki, stracił nogę z powodu raka kości, a Hazel wszędzie nosi ze sobą butlę z tlenem z powodu raka tarczycy, który rozprzestrzenił się na jej płuca. Ta dwójka natychmiast się do siebie przyciąga; dzielą bystrą, niespokojną inteligencję i sceptyczny pogląd na nijakie frazesy, którymi dorośli ukrywają straszliwą rzeczywistość swoich chorób. Augustus ściga Hazel z determinacją od samego początku, ale ona waha się, czy rozpocząć romantyczny związek, mimo że bardzo go pociąga. Rak Hazel jest nieuleczalny i nie chce pozwolić nikomu poza rodzicami się do niej przywiązać, wiedząc, że będą cierpieć, kiedy umrze; „Jestem granatem” – mówi pewnego dnia swojej matce (99).

Ich związek rozwija się, gdy wybierają się na wycieczkę do Amsterdamu, ufundowaną przez Genie Foundation, fikcyjny odpowiednik Fundacji Make-A-Wish. Augustus, który kwalifikuje się do życzenia utraty nogi, zorganizował wycieczkę, aby Hazel mogła spotkać się ze swoim ulubionym autorem, Peterem Van Houtenem; Van Houten zgodził się za pośrednictwem poczty elektronicznej, aby osobiście omówić z nimi swoją jedyną książkę An Imperial Affliction. An Imperial Affliction to dla Hazel święta księga; identyfikuje się z bohaterką Anną, która umiera na białaczkę i trawi ją pragnienie, aby dowiedzieć się, co stanie się z innymi bohaterami książki, gdy się skończy. W Amsterdamie Hazel i Augustus spędzają romantyczny wieczór przed strasznie rozczarowującym spotkaniem ze swoim literackim idolem. Van Houten jest pijany i lekceważący; odmawia odpowiedzi na pytania Hazel dotyczące postaci i kpi z niej, że je zadaje. Wychodzą z domu z obrzydzeniem, a po żmudnej wspinaczce na szczyt Domu Anny Frank Hazel impulsywnie całuje Augustusa, a kiedy wracają do hotelu, uprawiają pierwszy seks.

Ostatniego dnia w Amsterdamie August przekazuje Hazel okropne wieści, z którymi opóźnia się, by nie zrujnować jej podróży. Jego rak powrócił i rozprzestrzenił się po całym ciele: jest nie tylko bardziej chory niż ona, ale nieuleczalnie, śmiertelnie chory. Hazel stoi przy nim, gdy rak powoli, a potem coraz szybciej niszczy Augustusa fizycznie, emocjonalnie i psychicznie. Najpierw nie może już chodzić, a potem nie może już jeść ani kontrolować swoich jelit; w końcu ledwo może zasnąć lub prowadzić rozmowę. Gdy Hazel desperacko patrzy, jej inteligencja, optymistyczny duch i ostatecznie poczucie humoru również słabną pod presją silnych leków i zwiększonego bólu. Umiera w szpitalu około miesiąc po ich powrocie z Holandii.